حک‌شدن نام علی روی درختی در چین , اى فرزند رسول خدا! ما در آنجا درختى داریم که هر سال گل‌هایى می‌دهد که هر روز دو مرتبه رنگشان تغییر می‌کند!
حک‌شدن نام علی روی درختی در چین
حک‌شدن نام علی روی درختی در چین و , روزی مردی از اهالی چین به درِ خانۀ امیرالمؤمنین(ع)
آمد، حضرت از او پرسید “آیا در چین ما را مى‌شناسند؟” او نیز عرض کرد: “آری ای آقای من…
“.
برخی دربارۀ وجود و امکان معجزه تردید دارند که در چنین فضایی شایسته است برای فهم بهتر و صحیح‌تر به
بیانات اهل‌بیت (ع) مراجعه کنیم.
امام صادق(ع) در اهمیت این امر می‌‌فرمایند: «المعجزه علامهٌ للّه لایعطیها إلا انبیاءهُ و رُسُلَهُ و حججه لیعرف به صدق
الصادق من کذب الکاذب؛ « معجزه » نشانه‌ای از خداوند است که آن را جز به پیامبران و رسولان و
حجتهای خود نمی‌‌دهد تا به‌وسیله آن، راستگویی (مدّعیان ارتباط با خدا) از دروغگویی (مدّعیان دروغین) شناخته شود».
در ادامه به یکی از معجزات امیرالمؤمنین(ع) اشاره می‌شود:
محمّدبن سنان مى‌گوید: به در خانه امام صادق(ع) آمدم، حضرت فرمود: دم درِ خانه کیست؟ گفتم: مردى از چین است.
امام(ع) اجازۀ ورود داد. حضرت از او پرسید: آیا در چین ما را مى‌شناسند؟
آن مرد گفت: آرى، اى آقاى من.
حضرت پرسید: با چه‌چیزى ما را مى‌شناسند؟
آن مرد گفت: اى فرزند رسول خدا! ما در آنجا درختى داریم که هر سال گل‌هایى می‌دهد که هر روز
دو مرتبه رنگشان تغییر می‌کند، در ابتداى روز، روی آن نوشته مى‌شود: «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ، مُحَمَّدٌ رسول الله» و
پایان روز نوشته مى‌شود: «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ، على خلیفه رسول الله ».
متن حدیث:
وَ مِنْهَا: مَا رُوِیَ عَنْ مُحَمَّدِبْنِ سِنَانٍ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى الصَّادِقِ(ع) فَقَالَ لِی مَنْ بِالْبَابِ قُلْتُ رَجُلٌ مِنَ الصِّینِ قَالَ
فَأَدْخَلَهُ فَلَمَّا دَخَلَ قَالَ لَهُ أَبُوعَبْدِاللَّهِ(ع) هَلْ تَعْرِفُونَنَا بِالصِّینِ قَالَ نَعَمْ یَاسَیِّدِی قَالَ وَ بِمَا ذَا تَعْرِفُونَنَا قَالَ یَابْنَ‌رسول‌الله، إِنَّ
عِنْدَنَا شَجَرَهً تَحْمِلُ کُلَّ سَنَهٍ وَرْداً یَتَلَوَّنُ فِی کُلِّ یَوْمٍ مَرَّتَیْنِ فَإِذَا کَانَ أَوَّلُ النَّهَارِ نَجِدُ مَکْتُوباً عَلَیْهِ لَا إِلَهَ
إِلَّا اللَّهُ مُحَمَّدٌ رسول الله وَ إِذَا کَانَ آخِرُ النَّهَارِ فَإِنَّا نَجِدُ مَکْتُوباً عَلَیْهِ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ عَلِیٌّ خَلِیفَهُ
رسول‌الله.
(الخرائج و الجرائح، ج۲، ص۵۶۹، ح۲۵)
