تلقین اعتقادات به مردگان چه فایده‌ای دارد؟!

بر این اساس، در روایت آمده است: هنگامى که برادر مؤمن خود را به طرف قبر می‌برید او را ناگهان
داخل قبر نگذارید و بدین وسیله قبر را بر وى دشوار و سخت مگردانید، بلکه میّت را در فاصله دو
یا سه ذراعى[۱] قبر از قسمت پایین قرار بده تا آمادگى پیدا کند سپس او را در لحد قبر قرار
بده و اگر بتوانى صورتش را به خاک و روى زمین بچسبانى پس صورتش را برهنه کن و روى خاک
بگذار و سزاوار است ولىّ میّت در کنار سر او باشد و از شیطان به خدا پناه برده و سپس
فاتحه الکتاب و معوّذتین (سوره‌های فلق و ناس) و قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ و آیه الکرسى را قرائت کند و
پس از آن عقائد حقّه را به زبان آورده و به یک یک از ائمّه(ع) اقرار کند تا برسد به
صاحب امر حضرت امام مهدی(عج).[۲]و نیز گفته شده؛ میت را تکان داده و به او تفهیم کند که کجا است.
به او بگوید توجه داشته باش، حواس خود را جمع کن و نترس.
وقتی که دو ملک می‌آیند و از تو سؤال می‌کنند به آنها این جواب‌ها را بده.

بر این اساس، تلقین نوعی یادآوری برای افراد معتقد است و نه دعوت به ایمان برای غیر مؤمنان.
به عبارت دیگر؛ تلقین کمکی به فرد مرده است تا برای زندگی برزخی و مواجه شدن با ملائکه آماده‌تر باشد.
البته برای به ظاهر مسلمانانی که خدا و رسول در زندگی‌شان هیچ نقشی نداشته، تلقین تنها یک امر ظاهری است؛
زیرا زندگان نمی‌توانند مرزبندی دقیقی از افراد معتقد و غیر معتقد داشته باشند.
[۱].
ذراع در این‌جا؛ به حد فاصل آرنج تا سر انگشت میانی می‌گویند.[۲].
شیخ صدوق، علل الشرائع، ج ‏۱، ص ۳۰۶، قم، کتاب فروشی داوری، چاپ اول، ۱۳۸۵ش.

اسلام کوئست