تاثیر غذاهایی که می خوریم بر عبادات ما چگونه است؟

تاثیر غذاهایی که می خوریم

تاثیر غذاهایی که می خوریم بر عبادات ما به چه صورت است؟

تاثیر غذاهایی که می خوریم بر عبادات ما

همان طوری که کردار انسان تأثیر
مثبت یا منفی در قلب و دل دارد، غذا نیز از نظر کمیت و کیفیت تأثیر بسزایی در نورانیت یا
سیاهی قلب دارد.
دل را روشن و باز می‏کند.
آیا غذاهایی که می خوریم (نوع، مقدار، چگونگی به دست آوردن آن و…
) نقشی در عبادات ما دارد؟ همان طوری که کردار انسان تأثیر مثبت یا منفی در قلب و دل دارد،
غذا نیز از نظر کمیت و کیفیت تأثیر بسزایی در نورانیت یا سیاهی قلب دارد.
دل را روشن و باز می‏کند.
به دل توفیق روآوری به خدا می‏بخشد که در عبادت تاثیر می گذارد.
پرخوری باعث سنگدلی می‏شود.
پیامبر اکرم (ص) فرمود: « دل‏ها را به زیاد خوردن و آشامیدن نمیرانید؛ زیرا دل‏ها مانند زراعتی که بیش از
حد آبش دهند، می‏میرد».

تأثیر مثبت یا منفیبر نورانیت انسان

(۱) در بعضى از احادیث رابطه میان غذاى اضافى و سنگدلى و عدم پذیرش موعظه دیده مى‏شود؛ از
جمله، در کتاب «اعلام الدّین» از پیغمبر اکرم نقل شده : « از غذاى اضافى بپرهیزید که قلب را پر
قساوت مى‏کند.
از اطاعت حق تنبل مى‏سازد.
گوش را از شنیدن پند و اندرز کر مى‏نماید!».
(۲) همین معنى در بحارالانوار از بعضى راویان اهل سنّت از پیغمبر نقل شده‏است.
(۳) از این حدیث استفاده مى‏شود که غذاى اضافى سه پیامد بد دارد: قساوت مى‏آورد؛ انسان را در انجام عبادات
و طاعات تنبل مى‏کند؛ گوش شنوا را در برابر مواعظ از انسان مى‏گیرد! این مطلب کاملًا قابل حس است که
وقتى انسان غذاى زیاد و سنگین مى‏خورد، عبادات را به زحمت به جا مى‏آورد.
نشاطى براى عبادت ندارد.
هنگامى که غذاى ساده و کم مى‏خورد، پیش از اذان صبح بیدار است.
نشاط دارد.
حال مطالعه و عبادت دارد.
همچنین به تجربه ثابت شده است هنگامى که انسان روزه مى‏گیرد، رقّت قلب پیدا مى‏کند.
بیش تر براى شنیدن اندرز آمادگی پیدا می کند؛ بر عکس هنگامى که شکم پر است، فکر انسان درست کار
نمى‏کند و خود را از خدا دور مى‏بیند.
در روایات به رابطه‏ میان خوردن غذاى حرام و عدم قبولی نماز و روزه و عبادات، اشاره شده است.
از پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله مى‏خوانیم: «هرکسى لقمه‏اى از غذاى حرام بخورد، تا چهل شبانه روز نماز
او قبول نمى‏شود.
تا چهل روز دعاى‏ او مستجاب نمى‏گردد؛ هر گوشتى که از حرام بروید، آتش دوزخ براى آن سزاوارتر است؛ حتّى
یک لقمه باعث روییدن گوشت مى‏شود!»

تاثیر غذای حرام

(۴) در روایت مشروحى در تفسیر عیّاشى از امام صادق علیه السلام نقل
شده درباره این که چرا خداوند خون را حرام کرده مى‏فرماید: «این که خداوند خوردن خون را حرام کرده، به
خاطر آن است که سبب جنون و سنگدلى و کمبود رأفت و مهربانى مى‏شود…
تا آن جا که ممکن است فرزند و یا پدر و مادرش را به قتل برساند!».
در بخش دیگرى از این روایت مى‏فرماید: «امّا شراب، خداوند آن را به سبب تأثیر و فسادش حرام کرده.
دائم الخمر مانند بت پرست است.
بدنش لرزان مى‏شود، نور (معنویّت) او را از بین مى‏برد، شخصیّت او را ویران مى‏سازد! (۵).
در احادیث اسلامى در ارتباط نوشیدن عسل با صفاى قلب، از امیرمؤمنان على علیه السلام مى‏خوانیم: «الْعَسَلُ شِفاءٌ مِنْ کُلِّ
داءَ وَ لا داءَ فیهِ یُقِّلُ الْبَلْغَمَ وَ یُجَّلِى الْقَلْبَ؛ عسل باعث شفاى تمام بیماری ها است و در آن
بیمارى نیست، بلغم را کم مى‏کند و قلب را صفا مى‏بخشد».
(۶) پی نوشت ها: ۱٫
بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار، ج‏۶۹، ص ۱۹۹٫
۲٫
محمدی ری شهری، میزان الحکمه، ج ۱، ص ۱۸، حدیث ۵۸۹٫
۳٫
بحار، ج ۷۴، ص ۱۸۲٫
۴٫
سفینه البحار، ج ۱، مادّه اکل.
۵٫
مستدرک الوسائل، ج ۱۶، ص۱۶۳٫
۶٫
بحار الانوار، ج ۶۳، ص ۲۹۴٫
پرسمان قرآنی