صیغه توبه
توبه در لغت به معناى »دست کشیدن از گناه، بازگشتن بر طریق حق، پشیمان شدن از گناه
است.
توبه را مى توان از الطاف و محبّتهاى الهى دانست، پس از گناه، جاده و راهى براى بازگشت ایجاد مىشود،
تا بنده خطاکار به محض آگاهى از بدى گناه، از آن راه باز گردد.
توبه نعمت بزرگى است که بر بشر ارزانى شده است.
معناى واقعى توبه چیست؟ چگونه مى توانیم خود را از
گناهان پاک کنیم و موفق به توبه شویم؟ توبه در لغت به معناى »دست کشیدن از گناه، بازگشتن بر
طریق حق، پشیمان شدن از گناه« است.
توبه را مى توان از الطاف و محبّتهاى الهى دانست، پس از گناه،
جاده و راهى براى بازگشت ایجاد مى شود، تا بنده خطاکار به محض آگاهى از بدى گناه، از آن راه
باز گردد.
توبه نعمت بزرگى است که بر بشر ارزانى شده است.
حقیقت توبه ندامت و پشیمانى از گناه است که لازمه
آن تصمیم بر ترک در آینده است.
اگر کارى بوده که قابل جبران است، در صدد جبران بر آید.
گفتن استغفار بیانگر همین معنا است، به این ترتیب ارکان توبه را مى توان در پنج چیز خلاصه کرد.
ترک گناه، ندامت و پشیمانى، تصمیم بر ترک در آینده، جبران گذشته و استغفار.
خدا در قرآن از توبه واقعى
به نام توبه نصوح نام برده است: »اى کسانى که ایمان آورده اید! به سوى خدا بازگردید و توبه کنید،
توبه خالصانه.
شخصى از پیامبر سؤال کرد که توبه نصوح چیست، حضرت فرمود: شخص توبه کننده به هیچ وجه بازگشت
به گناه نکند، چنان که شیر به پستان هرگز باز نمى گردد.
بعضى گفته اند توبه نصوح آن است که
واجد چهار شرط باشد: پشیمانى قلبى، استغفار زبانى، ترک گناه و تصمیم بر ترک در آینده.
صیغه توبه
ابن
بابویه به سند صحیح از حضرت صادق علیه السّلام روایت کرده:هر بنده اى هر روز هفت مرتبه دعای زیر را
بخواند، حق تعالى به عدد هر مؤمن که که از دنیا رفته،و هر مؤمن که تا روز قیامت بیاید،در نامه
عمل او حسنه مى نویسد،و به آن عدد گناهان او را محو کند،و درجه اى در بهشت براى او بلند
گرداند.
اَسْئَلُ اللَّهَ الْجَنَّهَ وَ اَعُوذُ بِاللّهِ مِنَ النّارِاز خداوند بهشت را مى خواهم و به خدا از دوزخ پناه
می برم.
دوزخ مى گوید:خدایا او را از من پناه ده.و به سند معتبرى دیگرى از آن حضرت روایت کرده:اگر
مؤمنى در یک روز چهل گناه کبیره دچار شود،آنگاه از روى ندامت و پشیمانى،این استغفار را بخواند،خدا گناهان او را
بیامرزد: اَسْتَغْفِرُاللَّهَ الَّذى لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الْحَىُّ الْقَیُّومُ بَدیعُ السَّمواتِ وَالاَْرْضِ ذُوالْجَلالِ وَالاِْکْرامِ وَ اَسْئَلُهُ اَنْ یَتُوبَ عَلَىَّ آمرزش
مى طلبم از خدا که معبودى جز او نیست،زنده و پاینده است،آفریننده آسمانها و زمین مى باشد،صاحب بزرگى و اکرام
است،و از او مى خواهم که توبهام با بپذیرد.
و نیز به سند معتبراز آن حضرت روایت کرده:هرکه هر روز
هفت مرتبه بگوید: اَلْحَمْدُلِلَّهِ عَلى کُلِّ نِعْمَهٍ کانَتْ اَوْ هِىَ کائِنَهٌستایش خداى را بر هر نعمتى که بوده یا خواهد
بود.
اداى شکر نعمتهاى گذشته و آینده را کرده است.
و نیز به سند معتبر از آن حضرت روایت کرده:هرکه هر روز بیستوپنج مرتبه بگوید: اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنینَ وَ الْمُؤْمِناتِ
وَالْمُسْلِمینَ وَ الْمُسْلِماتِخداوندا،بیامرز مردان و زنان با ایمان و مسلمان را
تبیان
آگهی استخدام همکار در سایت ، جهت بروز رسانی محتوا و درج اخبار 
