این شعر زیبا بر روی سنگ قبر حضرت عباس(ع) حک شده است

سنگ قبر حضرت عباس(ع)

روی مضجع مطهر حضرت ابوالفضل (ع) صندوقی چوبی و خاتم‌کاری قرار داده شده که آیات
قرآن و ابیاتی شعر بر آن نقش بسته است.

بر روی مضجع مطهر و مبارک فرزند با کرامت امیرمومنان، حضرت ابوالفضل العباس (ع) صندوقی چوبی و خاتم کاری
قرار داده شده که دارای طول ۳ متر، عرض ۲٫۲۰ و ارتفاع ۲ متر است.

درون این صندوق، صندوق چوبی میناکاری شده ی دیگری قرار دارد که با نقوش هندی مزین شده و به این
آیه منور قرآن کریم مزین گردیده است:

«هَل أَتَى عَلَى الإِنسَانِ حِینٌ مِنَ الدَهرِ لَم یَکُن شَیئًا مَذکُورًا» یعنی «آیا
زمانى طولانى بر انسان گذشت که چیز قابل ذکرى نبود» (سوره الإنسان – آیه ۱)

زیر این صندوق چوبی، اتاقک
مقبره ای قرار دارد که پیکر پاک حضرت ابوالفضل العباس (ع) در آن آرمیده است؛ در اینجا قطعه ای از
سنگ مرمر مستطیلی شکل دیده می شود که بر این مقبره شریف و در طول بقعه حرم قرار گرفته و
بر روی آن ابیات زیر نقش بسته است:

طاولی قبه السماء اعتلاء واکسفى الشمس رفعه واجتلاءدر بلندی از گنبد آسمان
فراتر برو و بلندی و شکوه آسمان را بپوشان.

انت للخلد صخره اثبتتها قوه الحق فی الحیاه بناءتو برای جاودانگی، صخره ای هستی که نیروی حق در زندگی ساختار
آن را ثابت نگه داشته است.

فیک کنز الإیمان طلسُمه الله فضاعت فیه القرون هباءگنج ایمان در توست که طلسمش خداوند است و قرن ها بر
آن گذشته است.

هو رمز البقاء فی فلک لم یحو الا ما سوف یلقى الفناءاو رمز ماندگاری فلک است و اگر او نبود
قطعا فلک نابود می شد.

بطل الطـف فیک والطف افق جاوز الافق أنجماً وسمآءقهرمان طف در توست و طف افقی است که از افق ستارگان
و آسمان فراتر رفت.

ها هنا قد ثوى أبا الفضل دُنیاً تـسحر الروح روعه وصفاءآری در اینجا ابوالفضل العباس مسکن گزیده است دنیایی که
روح را در شکوه و آرامش مجذوب خود می کند.

ها هنا مشرق العقـیده زهوُ بشـعاع غطى الوجــود سـنـاءُاینجا محل طلوع عقیده است و دارای پرتوی است که وجود را
سرشار از نور می کند.

هاهنا جسمـه الموزع مکنوزُ علیه ظل الالهُ أفاءدر اینجا پیکر پاره پاره ی حضرت ابوالفضل(ع) نهفته است و بر
آن سایه خداوند برگشته است.

والیدان المقطوعتان تشیران لمعنى أعیى الحروف أداءُو دو دوست قطع شده که به مفهومی اشاره می کند که حروف از
ادای آن ناتوانند.

أیها الصخره العظیمه باهی بعلاه الأملاک والأنبیاءای صخره عظیمی که فرشتگان و انبیا به واسطه بزرگی اش به خود می
بالند.

رفع الله للحکیم مقامــــــــــــاً دونه یخـــــــشع الزمان أحتــذاءخداوند مقام حکیم را بالا برد که در مقابلش روزگار سر فرود می
آورد.

ایه الله ما تحداه باغ بقواه الا تـلاشى عیاءنشانه ی خداوند که هیچ ستگری با نیروهایش نتوانست در برابر او
مقاومت کند.

أشاء أن یسبق الحیاه بمعنى عنه أعــــنی تفکـیرها أیــــــحاءبا آوردن معنایی در باره او، می خواهم از اندیشه و اشارات
زندگی پیشی بگیرد.

بعد ما أنشأ الضریح نشیداً أسکر الفن روعه وبهـــاءپس از آنکه ضریح حضرت ابوالفضل سرودی را ایجاد کرد که عظمت
و شکوه و جلال هنر را مست کرد.

أرسل الآیه التی رفعتها قدره الحق فی الخلود لواءنشانه ای را فرستاد که قدرت حق در جاودانگی پرچم آن را
برافراشت.

صخره ابدعتها فکره الفن فلاحت قصـیده غراءصخره ای که ایده فن آن را ابداع کرد و قصیده ای غرور انگیز
را نمایان کرد.

وعلیها رف مجـــد أبی الفضل فتزداد شــــــــــــــــــوکه وعلاءدر این قصیده بزرگواری ابوالفضل عباس(ع) ذکر شده و باعث افزایش شوکت و
عظمت آن شده است.

صان فیها للجعفریه شأنا قد اغاض الحـساد والاعداءدر آن شان و منزلت شیعه جعفری حفظ شده است که حسودان و
دشمنان را به خشم واداشته است.

بارک الله فی عزیمه ابـراهیم أذا حاکت القضاء مضاءاراده ابراهیم مبارک باشد چه آنکه قضا و قدر در محکمی از
آن تقلید کرد.

صارع الحادثات تلاشت دونه وازدها بها کبریاءبا حوادث قضا و قدر درگیر شد و درمقابلش متلاشی شدند و کبریا به
واسطه آن اراده به خود بالید

روضه نیوز