امام جعفر صادق (ع)
ظهور منجی آخر الزمان در کلام امام جعفر صادق (ع) رئیس مکتب تشیع/ پیش بینی امام (ع) در بنای شهر
تهران
امام جعفر صادق (ع)
ظهور منجی آخر الزمان
چون قائم ما قیام کند خداوند آنچنان نیرویی به چشم و گوش پیروانش داده که به پیک
و پیام آور نیازی نداشته باشند و به هرکجای جهان که باشند امام خود را ببینند و سخنش را بشنوند.
به مناسبت میلاد پرخیر و برکت رییس مکتب تشیع و ششمین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت ، امام جعفر
صادق(ع) گزیده ای از احادیث این امام همام را آماده کرده ایم که در ادامه گزارش به آن خواهیم پرداخت:
*قالَ الإمامُ جَعْفَرُ بنُ محمّد الصّادقُ (علیه السلام) :
حَدیثی حَدیثُ أبى، وَ حَدیثُ أبى حَدیثُ جَدى، وَ حَدیثُ جَدّى حَدیثُ الْحُسَیْنِ، وَ حَدیثُ الْحُسَیْنِ حَدیثُ الْحَسَنِ،
وَ حَدیثُ الْحَسَنِ حَدیثُ أمیرِالْمُؤْمِنینَ، وَ حَدیثُ أمیرَالْمُؤْمِنینَ حَدیثُ رَسُولِ اللهِ (صلى الله علیه وآله وسلم)، وَ حَدیثُ رَسُولِ اللهِ
قَوْلُ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ.([۱]) حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) فرمود: سخن و حدیث من همانند سخن پدرم مى
باشد، و سخن پدرم همچون سخن جدّم، و سخن جدّم نیز مانند سخن حسین و نیز سخن او با سخن
حسن یکى است و سخن حسن همانند سخن امیرالمؤمنین علىّ و کلام او از کلام رسول خدا مى باشد، که
سخن
رسول الله به نقل از سخن خداوند متعال خواهد بود.
*قالَ (علیه السلام): قَضاءُ حاجَهِ الْمُؤْمِنِ أفْضَلُ مِنْ ألْفِ حَجَّه مُتَقَبَّله بِمَناسِکِها، وَ عِتْقِ ألْفِ
رَقَبَه لِوَجْهِ اللهِ، وَ حِمْلانِ ألْفِ فَرَس فى سَبیلِ اللهِ بِسَرْجِها وَ لَحْمِها.([۳]) فرمود: برآوردن حوائج و نیازمندى هاى مؤمن
از هزار حجّ مقبول و آزادى هزار بنده و فرستادن هزار اسب مجهّز در راه خدا، بالاتر و والاتر است.
*قالَ (علیه السلام): إذا فَشَتْ أرْبَعَهٌ ظَهَرَتْ أرْبَعَهٌ: إذا فَشا الزِّنا کَثُرَتِ الزَّلازِلُ، وَ إذا اُمْسِکَتِ الزَّکاهُ هَلَکَتِ الْماشِیَهُ، وَ
إذا جارَ الْحُکّامُ فِى الْقَضاءِ اُمْسِکَ الْمَطَرُ مِنَ السَّماءِ، وَ إذا ظَفَرَتِ الذِّمَهُ نُصِرُ الْمُشْرِکُونَ عَلَى الْمُسْلِمینَ.([۵])
فرمود: هنگامى که چهار چیز در جامعه شایع و رایج گردد چهار نوع بلا و گرفتارى پدید آید:
چنانچه زنا رایج گردد زلزله ـ و مرگ ناگهانى ـ فراوان شود.
چنانچه زکات و خمسِ اموال پرداخت نشود حیوانات نابود شود.
اگر حاکمان جامعه و قُضات ستم و بى عدالتى نمایند باران ـ رحمت خداوند ـ نمى بارد.
و اگر اهل ذمّه تقویت شوند مشرکین بر مسلمین پیروز آیند.
*قالَ (علیه السلام): الصَّمْتُ کَنْزٌ وافِرٌ، وَ زَیْنُ الْحِلْمِ، وَ سَتْرُالْجاهِلِ.([۷]) فرمود: سکوت همانند گنجى پربهاء، زینت بخش حلم و
بردبارى است; و نیز سکوت، سرپوشى بر آبروى شخص نادان و جاهل مى باشد.
*قالَ (علیه السلام): اِصْحَبْ مَنْ تَتَزَیَّنُ بِهِ، وَ لا تَصْحَبْ مَنْ یَتَزَّیَنُ لَکَ.([۸])
ظهور منجی آخر الزمان
فرمود: با کسى دوستى و
رفت و آمد کن که موجب عزّت و سربلندى تو باشد، و با کسى که مى خواهد از تو بهره
ببرد و خودنمائى مى کند همدم مباش.
*قالَ (علیه السلام): کَمالُ الْمُؤْمِنِ فى ثَلاثِ خِصال: الْفِقْهُ فى دینِهِ، وَ الصَّبْرُ عَلَى النّائِبَهِ، وَالتَّقْدیرُ فِى الْمَعیشَهِ.([۹]) فرمود: شخصیّت
و کمال مؤمن در سه خصلت است: آشنا بودن به مسائل و احکام دین، صبر در مقابل شداید و ناملایمات،
زندگى او همراه با حساب و کتاب و برنامه ریزى دقیق باشد.
*قالَ (علیه السلام):
یُسْتَجابُ الدُّعاءُ فى أرْبَعَهِ مَواطِنَ: فِى الْوِتْرِ، وَ بَعْدَ الْفَجْرِ، وَ بَعْدَالظُّهْرِ، وَ بَعْدَ الْمَغْرِبِ.([۱۹]) فرمود: در چهار
وقت دعا مستجاب خواهد شد: هنگام نماز وِتر، بعد از نماز صبح، بعد از نماز ظهر، بعد از نماز مغرب.
*قالَ (علیه السلام):
مَنْ دَعا لِعَشْرَه مِنْ إخْوانِهِ الْمَوْتى لَیْلَهَ الْجُمُعَهِ أوْجَبَ اللهُ لَهُ الْجَنَّهَ.([۲۰]) فرمود: هرکس که در شب جمعه براى
ده نفر از دوستان مؤمن خود که از دنیا رفته اند دعا و طلب مغفرت نماید، از اهل بهشت قرار
خواهد گرفت.
*قالَ (علیه السلام):
أیُّما مُؤْمِن سَئَلَ أخاهُ الْمُؤْمِنَ حاجَهً وَ هُوَ یَقْدِرُ عَلى قَضائِها فَرَدَّهُ عَنْها، سَلَّطَ اللهُ عَلَیْهِ شُجاعاً فى قَبْرِهِ،
یَنْهَشُ مِنْ أصابِعِهِ.([۲۲]) فرمود: چنانچه مؤمنى از برادر ایمانیش حاجتى را طلب کند و او بتواند خواسته اش را برآورد
و انجام ندهد، خداوند در قبرش یک افعى بر او مسلّط گرداند که هر لحظه او را آزار رساند.
*قالَ (علیه السلام):
إذا بَلَغَکَ عَنْ أخیکَ شَیْىءٌ فَقالَ لَمْ أقُلْهُ فَاقْبَلْ مِنْهُ، فَإنَّ ذلِکَ تَوْبَهٌ لَهُ.
وَ قالَ (علیه السلام): إذا بَلَغَکَ عَنْ أخیکَ شَیْىءٌ وَ شَهِدَ أرْبَعُونَ أنَّهُمْ سَمِعُوهُ مِنْهُ فَقالَ: لَمْ أقُلْهُ، فَاقْبَلْ مِنْهُ.([۱])
فرمود: چنانچه شنیدى که برادرت ـ یا دوستت ـ چیزى بر علیه تو گفته است و او تکذیب کرد قبول
کن.
همچنین فرمود: اگر چیزى را از برادرت بر علیه خودت شنیدى و نیز چهل نفر شهادت دادند، ولى او تکذیب
کرد و گفت: من نگفته ام، حرف او را بپذیر.
*قالَ (علیه السلام):
لا یَکْمُلُ إیمانُ الْعَبْدِ حَتّى تَکُونَ فیهِ أرْبَعُ خِصال: یَحْسُنُ خُلْقُهُ، وَ سَیْتَخِفُّ نَفْسَهُ، وَ یُمْسِکُ الْفَضْلَ مِنْ قَوْلِهِ،
وَ یُخْرِجَ الْفَضْلَ مِنْ مالِهِ.([۲]) فرمود: ایمان انسان کامل نمى گردد مگر آن که چهار خصلت در او باشد: اخلاقش
نیکو باشد، نفس خود را سبک شمارد، کنترل سخن داشته باشد، اضافى ثروتش ـ حقّ اللّه و حقّ النّاس ـ
را بپردازد.
*قالَ (علیه السلام):
حَدیثٌ فى حَلال وَ حَرام تَأخُذُهُ مِنْ صادِق خَیْرٌ مِنَ الدُّنْیا وَ ما فیها مِنْ ذَهَب وَفِضَّه.([۱۷]) فرمود: سخنى
را درباره مسائل حلال و حرام و احکام دین خدا، از راست گوى مؤمنى دریافت کنى; بهتر و ارزشمندتر است
از تمام دنیا و ثروت هاى آن.
**تهران درکلام امام(ع)؛
درباره تهران و ری و زورا که برخی از محدثین آنرا تهران نامیده اند روایاتی زیادی آمده است
که بخشی از آنها را محمودی گلپایگانی در کتاب پیرامون ایران و طهران جمع آوری کرده اند.
در همین رابطه در منتخب التواریخ ص ۸۷۵ آمده است:
امام صادق علیه السلام فرمودند :
ای مفضل ایا میدانی زورا کجا واقع شده
است؟ عرض کردم خدا و حجتش داناترند.
فرمود :بدان ای مفضل در حوالی ری کوه سیاهی ست که در دامن ان شهری بنا شده است که طهران
نامیده شود و ان است زورا که قصرهایش مثل قصرهای بهشت و زنهایش مثل حور العین است بدان ای مفضل
ان زنها متلبس به لباس کفار میشوند ودر هیئت ظالمان میباشند و به محل سکونت شوهر ها کفایت نمیکنند و
از ایشان درخواست طلاق میکنند و مردها به مردها و زنها به زنها اکتفا میکنند و مردها شبیه به زنها
و زنها شبیه به مردها میشوند پس اگر تو بخواهی دینت را حفظ کنی پس دراین شهر سکونت مکن و
مسکن برای خود قرار مده چون محل فتنه است پس از انجا به قله کوهها و از سوراخی به سوراخی
مثل روباه و بچه اش فرار کن.
( الزام النصاب ص ۱۸۳،منتخب الاثر ص ۴۳۰، بحار الانوار ج ۵۲ ص ۲۵۸،روزگار رهایی ج ۲ ص ۷۶۲ موعود
نامه:۲۳۸ )
همچنین در مناقب العتره ابن فهد حلی آمده است:
رسول خدا صل الله علیه واله وسلم فرمودند : وای بر امت من از شورای کبری
و شورای صغری عرض شد این دو شورا چه وقت خواهد بود؟ فرمود شورای کبری بعد از وفات من برای
غصب خلافت برادرم و حق دخترم برپا خواهد شد و شورای صغری در غبیت کبری و در زورا (تهران) برای
تغییر سنت من و تبدیل احکام واقع خواهد شد.
در کنز العمال ج۱۴ ص ۲۲۹ نعمان بن بشیر روایت کند که : پیش از ساعت ظهور فتنه هایی بروز
میکند همچون اینکه شب تار باشد و شخص در صبح مومن بوده و چون شب فرا رسد کافر گردد و
یا شب کند در حالی که مومن بوده و صبح کند در حالی که کافر شده است و گروهی دین
و اخلاق خود را هب متاعی ناچیز از دنیا بفروشند.
** امام زمان (ع) به روایت امام صادق(ع)؛
*امام صادق علیه السلام فرمودند :
آگاه باشید ؛ سوگند که اگر من آن زمان ظهور را درک کنم جانم را برای صاحب
الزمان فدا خواهم کرد .
*امام صادق علیه السلام فرمودند
: برای هر مردمی دولتی است که دلخواه آنان و همواره در انتظار دولت خود هستند .
اما دولت ما در آخر الزمان است که ظاهر خواهد شد و ما انتظار آنرا می کشیم .
*امام صادق علیه السلام فرمودند :
در تفسیر آیه ی (( الم )) این قرآن کتابی است که هیچ شکی در آن نیست و برای
پرهیزکاران راهنمایی گران قیمت است .
همان کسانی که به غیب ایمان دارند .
*امام صادق علیه السلام فرمودند :
و زمان غیبت قائم ما بسیار طول خواهد کشید تا آنکه حق در جایگاه خود آشکار و مردم مومن
از مردمی که ایمانشان نا خالصی دارد جدا شوند و هر کس از شیعیان ما که در ضمیرش خبائث وجود
دارد هویدا شود و در نهایت مرتد گردد .
امام جعفر صادق (ع) فرمودند:
اگر امام شما از میانتان غائب شد پس چه کسی است که برای شما امامی ظاهر بیاورد تا از
اخبار آسمان و زمین و از حلال و حرام خدا شما را آگاه کند .
امام جعفر صادق (ع) فرمودند:
هر کس به تمامی امامان اعتقاد داشته باشد اما مهدی را منکر شود درست مانند کسی است که به
تمامی انبیاء معتقد باشد اما رسالت و نبوت حضرت محمد را منکر باشد .
امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند:
کسی که در حال انتظار ظهور امام زمان باشد و از دنیا برود ؛ درست مانند کسی است که در
خیمه ی آن حضرت و در حضور او زندگی کرده باشد ؛ نه ! بلکه همانند کسی است که با
شمشیر در میدان نبرد و در کنار رسول الله جهاد کرده باشد .
امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند :
ما امامان دوازده نفر هدایت کننده ی خلق هستیم که زمان شش نفر ما گذشته و زمان شش نفر
ما باقی است .
خداوند متعال با ششمین نفر آنها آنچه دوست دارد را بر اهل عالم هویدا و آشکار خواهد کرد .
امام جعفر صادقعلیه السلام فرمودند :
بخدا سوگند مهدی شما آنقدر در پس پرده ی غیبت باقی خواهد ماند که نادانان شما می گویند : خدا
چه نیازی به آل محمد دارد ؟! اینجاست که مهدی همانند شهابی درخشنده و با سرعت به شما روی می
آورد و زمین را پر از عدل و داد می کند همانطور که پر از ظلم و بیداد گری شده
است .
امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند:
همانا برای صاحب این امر ( ظهور و فرج ) غیبتی است طولانی ؛ کسی که در زمان غیبت دینش
را حفظ کند درست مانند کسی است که شاخه ی پر از تیغی را مشت کند و تا پایین بکشد
.
امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند:
محال است که خداوند وقت ظهور را معیین کند آن هم به طوری که شیعیان ما از آن آگاهی پیدا
کنند .
چرا که آن وقت ؛ همان زمانی است که خداوند در قرآن درباره ی آن می فرماید : ای پیامبر
به آنان بگو علم و آگاهی از آن فقط نزد خداوند است و آشکار نخواهد کرد مگر در زمان خود
؛ آنقدر آن زمان در آسمانها و زمین گران است که بر شما ظاهر نخواهد شد مگر به طور ناگهانی
.
امام جعفر صادق (ع) فرمودند :
زمانی که مهدی ظهور می کند نزد مقام ابراهیم می رود و دو رکعت نماز می خواند و خداوند را
مورد خطاب قرار می دهد و این آیه را می خواند : کجاست آن کسی که به فریاد بیچارگان برسد
و هم و غم آنان را برطرف نماید و شما را جانشینان روی زمین قرار می دهد .
امام جعفر صادق (ع) فرمودند :
همانا امامی از میان ماست که پیروز مندانه در پس پرده می باشد ؛ زمانی که خداوند اراده فرماید که
ظهور کند نقطهایی را در قلبش تحریک می کند اینجاست که بدستور خدای تبارک و تعالی او ظهور خواهد کرد
.
[۱] – جامع الاحادیث الشیعه: ج ۱ ص ۱۲۷ ح ۱۰۲، بحارالأنوار: ج ۲، ص ۱۷۸، ح ۲۸٫
[۲] – أمالى الصدوق: ص ۲۵۳٫
[۳] – أمالى الصدوق: ص ۱۹۷٫
[۴] – وسائل الشیعه: ج ۴ ص ۳۴ ح ۴۴۴۲٫
[۵] – وسائل الشیعه: ج ۸ ص ۱۳٫
[۶] – اختصاص: ص ۲۴۰، بحارالأنوار: ج ۷۵، ص ۲۶۰، ح ۵۸٫
[۷] – مستدرک الوسائل: ج ۹ ص ۱۶ ح ۴٫
[۸] – وسائل الشیعه: ج ۱۱ ص ۴۱۲٫
[۹] – أمالى طوسى: ج ۲ ص ۲۷۹٫
[۱۰] – وسائل الشیعه: ج ۱ ص ۳۸۰ ح ۲٫
[۱۱] – امالى طوسى: ج ۲ ص ۳۴۳٫
[۱۲] – وسائل الشیعه: ج ۱ ص ۴۷۴ ح ۵٫
[۱۳] – من لایَحضره الفقیه: ج ۲ ص ۵۱ ح ۱۳٫
[۱۴] – وسائل الشیعه: ج ۱۰ ص ۱۵۷ ح ۳٫
[۱۵] – وسائل الشیعه: ج ۶ ص ۲۰۴ ح ۱٫
[۱۶] – وسائل الشیعه: ج ۶ ص ۲۲۵ ح ۱۰٫
[۱۷] – وسائل الشیعه: ج ۲۵ ص ۱۴۷ ح ۲٫
[۱۸] – وسائل الشیعه: ج ۲۵ ص ۲۰۸ ح ۴٫
[۱۹] – جامع احادیث الشیعه: ج ۵ ص ۳۵۸ ح ۱۲٫
[۲۰] – جامع احادیث الشیعه: ج ۶ ص ۱۷۸ ح ۷۸٫
[۲۱] – وسائل الشیعه: ج ۲ ص ۱۲۴ ح ۱٫
[۲۲] – أمالى طوسى: ج ۲، ص ۲۷۸، س ۹، وسائل الشیعه: ج ۱۶، ص ۳۶۰، ح ۱۰
