رابطه اعمال ناشایست با عدم استجابت دعا

عوامل زیادی در مستجاب شدن دعاها موثر هستند که از مهمترین آن ها میتوان به اعمال فرد دعا کننده اشاره نمود در واقع حاجات شخصی که اعمال نیک دارد آسان تر پذیرفته می شود در این مطلب همراه با نیک صالحی شوید تا درباره رابطه استجابت دعا و اعمال بخوانید.

استجابت دعا و اعمال

دعا یکی از بهترین راه های ارتباط بنده با خدا است، اما خیلی از افراد ممکن
است در ذهن خود این شائبه را داشته باشند که خیلی از دعاهایشان اجابت نمی شود.

در پاسخ به این شائبه می توان به موضوعات زیادی اشاره کرد، اما بدون شک یک پاسخ این است که
اعمال ناشایست خود ما علت عدم استجابت خیلی از دعاهای ما است.

چرا که اعمال ناشایست موجب دلبستگی به غیر خدا و چه بسا موجب دلبستگی به چیزی شود که مبغوض خداوند
است و در این صورت چگونه ممکن است انسان به پیشگاه خداوند بار یابد؟

کسانی توجه خالص و کامل به
خداوند پیدا می کنند که اعمالشان صالح و شایسته و به دور از آلودگی باشداز این روست که پیامبر(ص) می
فرمایند؛ با اعمال شایسته و نیک همان قدر دعا کافی است که برای غذا نمک کافی و لازم است.

همان طور که برای غذا مقدار معینی نمک لازم و کافی است و به بیش از آن نیاز نیست، همین
طور کسی که اعمال شایسته دارد، به همان میزان که نمک برای غذا کافی است، دعا ضرورت دارد و به
واقع دعا به منزله نمک برای زندگی انسان سعادت پیشه است.

اعمال صالح و استجابت دعا

پس لازم نیست که پیوسته دعا و درخواست کند و به مجرد دعا و درخواست از خداوند، پروردگار به درخواستش
پاسخ می گوید، اما آنان که اعمالشان شایسته نیست و به دیگران خدامت نمی کنند، اگر فراوان هم دعا کنند
معلوم نیست به حالشان سود بخشد.

پیامبر(ص) می فرمایند: مثل کسی که بدون عمل شایسته دعا می کند، مثل کسی است که بدون کمان تیر می
افکند.
در روایات و سخنان بزرگان دین آمده که خداوند کریم تر از آن است که کسی را که به در
خانه اش آمده، از خود براند و به او پاسخ ندهد، اما کسی که دعا می کند و در سایر
امور به وظیفه خود عمل نمی کند و آثار بندگی در رفتار او ظهور نمی یابند، توجه کامل به خالق
ندارد و وضعش بسیار متفاوت است از کسی که در همه کارها و رفتارش آثار و جلوه های بندگی خداوند
هویدا است.

انسان باید زندگی اش سراسر بندگی و عبادت خداوند متعال باشد، چه در شئون فردی و شخصی و چه در
ارتباط با خانواده، همسایگان نیز نسبت به جامعه و خلق خدا، باید آثار بندگی از رفتار و اعمال انسان ظاهر
گردد، در ضمن دعا نیز بکند چرا که همین دعا اثر بندگی خداست که از زبان ظاهر می گردد و
مسلما آن درخواست و توجه باید از صمیم دل باشد.

مستجاب شدن دعاها

دعای افراد صالح

البته انسان با اعمال نیک و شایسته خیلی زود به اهدافش می رسد و وقتی دعا می کند به کسی
می ماند که با کمان تیر می افکند و خیلی سریع تیرش به هدف اصابت می کند.

او مثل کسی است که غذایش آماده است و فقط مقداری نمک باید به آن اضافه گردد تا برای خوردن
آماده شود.پس اعمال نیک و شایسته انسان را به خواسته هایش نایل می سازد.

البته خواسته های افراد مختلف است کسانی که مراتب عالی بندگی خداوند رسیده اند، خواسته هایشان خیلی عالی است، خواسته
های آنها از قبیل قرب خداوند، بی نیازی از خلق و راهیابی به سعادت دنیا و آخرت و نیز دوام
نعمت هایی است که خداوند به آنها عنایت فرموده است.

آنها معتقدند که فقط خداوند متعال، خواسته های آنها را تامین می کند، نه کس دیگری.
اما کسانی که در مراتب پایین بندگی و معرفت خداوند قرار دارند در فکر شکم، مسکن و لباس هستند و
خواسته هایشان در ارتباط با آنهاست و البته خداوند نیازهایشان را برطرف می سازد.

بنابراین انسان اگر به اصلاح نفس خود و انجام وظایف همت گمارد زودتر به اهدافش می رسد و خداوند دعایش
را اجابت می کند، فرق هم نمی کند دعای او در ارتباط با خودش باشد یا دیگران، خواسته های او
دنیوی باشد یا معنوی و اخروی.

البته انسان باید اعمال خیر دهد و ممکن است آثار واقعی و پاداش های شایسته و حقیقی اعمال خیر او
در آخرت ظاهر می گردد، چرا این دنیا تنها محل کار کردن است و پاداش واقعی در آخرت داده می
شود.

عدم استجابت دعا

درباره استجابت دعا و اعمال بیشتر بدانید

امام‌ خمینی موانعی برای استجابت دعا ذکر کرده است، ازجمله:

۱– توجه به‌ غیر خداوند؛

۲– نداشتن معرفت درست؛

۳– دعای بدون تلاش و کوشش؛

۴– مخالف نبودن با نظام تکوین و تشریع.

امام خمینی معتقد است زمانی دعا به اجابت می‌رسد که از ظاهر به باطن سرایت کند و اگر دعایی به زبان، مطابق با زبان استعداد باشد و آنچه به زبان می‌گوید، بر خلاف آنچه در حال و دل می‌خواهد نباشد مستجاب می‌شود و اگر مستجاب نشد یا از زبان استعداد صادر نشده‌ است یا با نظام کلی عالم مخالفت و تعارض دارد: گاهی نیز این امر به‌ جهت نبود بعضی شرایط و اسباب دعاست.

ایشان از جمله موانع استجابت دعا را رعایت‌نکردن آداب ظاهری و باطنی است و بر این عقیده است که سالک الی‌الله با رعایت آداب باطنی و در سایه آن حال معنوی، از دعا و راز و نیازش بهره بیشتری می‌برد، وی در این زمینه رعایت چند امر را مهم می‌داند.

۱- دوری از اعتماد به خویشتن تا جایی که زبان باطن او در محضر حق‌تعالی با عجز و نیاز همراه باشد.

۲- حضور قلب در دعا، زیرا یکی از موانع اجابت دعا، غفلت و نسیان قلب است که سبب می‌شود هیچ فایده‌ای از ذکر و دعا نصیب بنده نشود و این‌گونه اعمال در روح او تاثیری نخواهد داشت.

۳– رفع حجاب‌های ظلمانی و نورانی، اگر سالک حجاب‌ها را رفع کند دعایش مستجاب خواهد بود و زبان و لسانش از ظاهر به باطن سرایت می‌کند و مقصد نایل می‌شود.

ویکی فقه