احادیث خواندنی درباره صرفه جویی

صرفه جویی به معنای درست مصرف کردن می باشد.این صرفه جویی در مصرف آب ،برق و سایر موضوعات است.در دین اسلام و احادیث و آیات قرآن نیز به موضوع صرفه جویی پرداخته شده است.در ادامه همراه با Niksalehi شوید تا درباره احادیث صرفه جویی بیشتر بخوانید.

احادیث صرفه جویی

شایسته است در مصرف برق که از نعمت های بزرگ مادی است صرفه جویی و به اندازه نیاز از آن
بهره گیری شود؛ همچنین در زمان هایی که نیازی به نور برق نیست مانند روز روشن، هنگام خواب و…
از آن بهره نگیرند.

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم برای این رعایت، معیاری بیان کرده که همه این موارد را
شامل می شود؛ آن گرامی در وصیت به امیر مؤمنان سلام الله علیه فرمود: ای علی! چهار چیز به هدر
می روند: خوردن در حال سیری، افروختن چراغ در شب مهتابی [جایی که روشن است و نیازی به روشنایی نیست]،
کشاورزی در زمین شوره زار و نیکی به کسی که شایسته آن نیست.

۱ روشن کردن بیش از نیاز چراغ، ضایع
کردن مال است و امام صادق سلام الله علیه می فرماید: دعای کسی که مال خود را ضایع و فاسد
کند و از خدا روزی بطلبد پذیرفته نمی شود.

۲ نکته: روشن بودن بی مورد چراغ، گاهی آسیب ها و خطرهایی
چون آتش سوزی را در پی دارد، چنان که رسول گرامی صلّی الله علیه و آله و سلّم با اشاره
به یکی از مصادیق آن فرمود: چراغ ها را [در زمانی که به آن نیاز ندارید] خاموش کنید …
[چرا که ممکن است شعله روشنی خانه ای را به آتش بکشد.]

صرفه جویی

بد نیست درباره این موضوع در قرآن بیشتر بدانید

اصولا نگاه قرآن به مسئله اقتصادی نگاهی در راستای بهره وری مناسب و درست از امکانات و وسایلی است که خداوند در اختیار بشر به طور مستقیم و یا با تولید و کار قرار داده است. از این رو از مردم می خواهد که هر چیزی را درست و به شکل مناسب آن مورد استفاده قرار داده و از اتراف و تبذیر و عدم بهره مندی از آن خودداری ورزند.
به سخن دیگر در اسلام همواره سخن از اقتصاد است. اقتصاد که از واژه قصد گرفته شده به معنای میانه روی و اعتدال است. از این رو بنیاد امور در حوزه تولید و توزیع و مصرف کالا در بینش و نگرش قرآنی میانه روی است.

هرگونه رفتارهای بیرون از این چارچوب از نظر قرآن نه تنها نادرست و نابهنجار، بلکه گناه و گاه جرم قانونی تلقی می شود. همان گونه که زیاده روی و اتراف و اسراف و تبذیر امری مردود و نادرست و گناه شمرده شده است، همینطور عدم استفاده از نعمت های حلال خداوند و عدم بهره مندی از آن در راستای آسایش و آرامش و کمال، امری مذموم و ناپسند دانسته شده و شخص مورد نکوهش و توبیخ قرار گرفته است که چرا حلال خدا را بر خود حرام می سازد و از آن ها بهره مند نمی شود؟

آیات قرآن

خداوند در آیاتی چون «… کُلُواْ مِن ثَمَرِهِ إِذَا أَثْمَرَ وَ ءَاتُواْ حَقَّهُ یَوْمَ حَصَادِهِ وَ لَا تُسرِْفُواْ إِنَّهُ لَا یحُِبُّ الْمُسرِْفِین» (۱۴۱ سوره انعام) از مردم می خواهد که از اسراف و تبذیر دوری ورزیده و هزینه های خویش را در چارچوب اعتدالی قرار دهند. در آیه «… و کُلُواْ وَ اشرَْبُواْ وَ لَا تُسرِْفُواْ إِنَّهُ لَا یحُِبُّ الْمُسرِْفِین» (۳۱ سوره اعراف) از مردم می خواهد که از نعمت های خداوند استفاده کرده و از آن بخورند و بیاشامند ولی اسراف نکنند؛ زیرا اسراف امری ناپسند در نزد خداوند است و اهل اسراف را خداوند دوست نمی دارد.

موسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت