مهناز افشار گذرش به شکل اتفاقی به عالم بازیگری افتاد اما بزودی هواداران بیشماری بدست آورد.هر چقدر سینمادوستان سخت پسند ، مهناز افشار را متهم به نقش های تکراری و بازی های کلیشه ای و فیلم های ضعیف می کردند ،صف های گیشه فیلم هایش طویل تر می شد.به مرور کارگردان های معتبر سراغش رفتند […]
مهناز افشار
گذرش به شکل اتفاقی به عالم بازیگری افتاد اما بزودی هواداران بیشماری بدست آورد.
هر چقدر سینمادوستان سخت پسند ، مهناز افشار را متهم به نقش های تکراری و بازی های کلیشه ای
و فیلم های ضعیف می کردند ،صف های گیشه فیلم هایش طویل تر می شد.
به مرور کارگردان های معتبر سراغش رفتند تا استعدادش برای فیلم های به اصطلاح خاص تر محک بخود.
زمان زیادی گذشت تا افشار از زیر تیغ اتهام خارج شود و اعلام وجود کند.
نیمه دوم دهه هشتاد افشار از قالب آشنا خارج شد ؛ در این دوره «طبقه سوم» و «سعادت آباد» بهترین
نقش های او است که زمینه را برای شاه نقشش در «برف روی کاج ها» مهیا کرد.
حالا مهناز افشار برغم بازی های قابل قبول در «بیگانه» ، «متروپل» و «نهنگ عنبر» با آن نقش محک می
خورد و همین کارش را برای تثبیت جایگاه واقعی اش نزد سخت پسندها سخت کرده.
در این میان «دلم می خواد» تاکنون فرصت نمایش نداشته تا بتوان درباره نتیجه همکاری اش با بهمن فرمان آرا
نظر داد.
جدول منتقدان
مهناز افشار هیچ گاه به طور مطلق محبوب منتقدان نبوده ؛ گویی در ذهن این دسته ، نقش های بد
کارنامه این بازیگر حک شده و حتی تلاش او برای پوست اندازی به مذاق شان خوش نیامده.
این را می توان از ستاره هایی که به کل کارنامه خانم افشار تعلق گرفته دریافت.
او تنها بازیگر صفحه «سینما ستاره» است که حتی از یک نفر ستاره کامل نگرفته.
منتقدان به اتفاق آرا معتقدند بازی افشار در «برف روی کاج ها» بهترین حضور او در سینما است.
افشار در فیلم پیمان معادی رویی دیگر از توانایی خود نشان داد و بخوبی یخی و سردی یک زن مورد
خیانت قرار گرفته را به باور مخاطب نشاند.
او از منتقدان برای این نقش ۷ رای دریافت کرده است.
«نهنگ عنبر» دو رای دریافت کرده و سه فیلم هر کدام یک رای دریافت کرده اند: «پسر آدم دختر حوا»
، «سعادت آباد» و «پل چوبی».
این تکثر درباره نقش های افشار هم در نوع خود جالب است، اتفاقی که درباره بازی های بد او به
اوج می رسد.
نکته جالب تر این که منتقدان برای اعلام بازی های بد افشار دست به تقسیم بندی زده اند و هر
کدام نقطه ای را انتخاب کرده اند.
یادداشت منتقداحسان ناظم بکایی درباره مهناز افشار این طور نوشته است: ۱٫
یک میلیون و صد و پنجاه و هزار.
کافیست نام مهناز افشار را در گوگل سرچ کنید تا این میزان، صفحه را به شما معرفی کند.
همین یک عدد به تنهایی گواه خبرساز بودن این بازیگر ۳۸ ساله است.
بازیگری که حالا علاوه بر بازیگری، وارد حوزه اجرا هم شده و خبرهای زندگی شخصی و بچه دار شدنش هم
این خبرسازی را تشدید کرده است.
به خصوص که او خرداد ۹۳ با محمد یاسین رامین، پسر محمد علی رامین، معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد در دوران
بعد از انتخابات سال ۸۸ ازدواج کرد و حالا صاحب دختری به نام لیاناست.
اما اینها بخشی از زندگی شخصی اوست که رسانه ای شده است.
افشار، ۱۷ سال پیش از همه این حواشی و خبرها با نقشی در سریال «گمشده» مسعود نوابی وارد فضای نمایش
شد.
دختری ۲۱ ساله که دیپلم تجربی داشت، در موسسات غیرانتفاعی تدوین خوانده بود و با وجود مخالفت خانواده اش، به
کلاس های آموزش بازیگری حمید سمندریان رفته بود.
این، اولین و آخرین نقش مهناز افشار در تلویزیون بود.
افشار، ۱۵ سال بعد به تلویزیون برگشت تا نقش کوتاهی در حد مهمان در یکی از قسمت های کلاه قرمزی
۹۲ بازی کند.
او در این ۱۵ سال، مسیری را در سینما رفته بود که حالا گروه ایرج طهماسب و حمید جبلی از
او دعوت کرده بودند تا باعث افزایش بینندگان برنامه عروسک محورشان شود اما این مسیر چگونه شکل گرفت؟
۲٫
«چقدر شبیه فلانیه!؟» خیلی ها با دیدن مهناز افشار در اولین کارها، این را می گفتند.
شباهت ظاهری افشار به خواننده قبل از انقلاب که هم اکنون در خارج از کشور هم به فعالیت ادامه داد،
زیاد بود و برخی معتقد بودند او به دلیل همین شباهت وارد سینما شده و خودش چندان مایه ای ندارد.
این انتقادات تند به دخترجوانی مانند افشار که هنوز به ۲۵ سالگی نرسیده بود، ویران کننده بود اما به همان
میزان باعث شد تا عکس او روی جلد نشریات زرد برود.
افشار در اواخر دهه ۷۰ که سالهای آشنایی و ورودش به سینما بود در فیلم های عامه پسند دختر پسری
که در آن سالها رایج بود، بازی کرد.
فیلم هایی مانند «شیرهای جوان»، «دوستان»، «خاکستری» و «شورعشق» که این آخری در اولین و آخرین مراسم زرشک طلایی سینمای
ایران، زرشک گرفت.
۱۰ سال طول کشید تا افشار در سینما مسیری را طی کرد که از زرشک طلایی به سیمرغ بلورین برسد.
مسیری که کم کم از فیلم های زرد به فیلم های مطرح و خوبی رسیدند.
مسیری که حالا کسی نمی گوید «چقدر شبیه فلانیه!؟».
اما این مسیر ۱۰ ساله چگونه پیش رفت؟
۳٫
اوایل دهه ۸۰، مهناز افشار همچنان روی ریل قبلی پیش می رفت تا اینکه فریدون جیرانی در سال ۱۳۸۳،
نقش مهرانگیز فیلم «سالادفصل» اش را به او سپرد تا ریل بازی او کمی جابجا شود.
یک سال بعد که پرکارترین سال بازی افشار با بازی در ۵ فیلم بود، مانی حقیقی نقش سحر «کارگران مشغول
کارند» را به او داد و مرجان چه کسی امیر را کشت، مهدی کرم پور شد و تهمینه میلانی هم
او را برای نقش سایه فیلم آتش بس خود، انتخاب کرد.
فیلمی که پرفروش ترین فیلم سال ۸۵ شد و لقب اولین فیلم میلیاردی سینمای ایران را از آن خود کرد.
آن هم در سال جام جهانی ۲۰۱۴ آلمان و حضور ایران در این جام.
سال ۸۵، مسعود کیمیایی هم سراغ افشار آمد تا باز هم در نقشی به نام سایه، نقش مهمی در فیلم
«ریس» بازی کند.
نیمه دوم دهه ۸۰، سطح بازی و حضور افشار در فیلم ها عوض شد.
بازی در «دعوت» حاتمی کیا، «شبانه روز» امید بنکدار و کیوان علیمحمدی،« طبقه سوم» بیژن میرباقری و …
شمایل این بازیگر را از بازیگری که نقش های زرد بازی می کرد به کلی تغییر داد.
همین هم باعث شد تا نامش وارد نامزدهای جوایز جشنواره ها شود و در جشنواره بیست و نهم فیلم فجر،
سیمرغ نقش مکمل زن را برای بازی در نقش لاله فیلم سعادت آباد مازیار میری شکار کرد.
او حالا در نیمه اول دهه نود و در دهه دوم فعالیتش در عرصه سینما، سابقه بازی جلوی دوربین های
داریوش مهرجویی با نقش حوری چه خوبه به خونه برگشتی، بهرام توکلی با نقش سپیده بیگانه و مسعود کیمیایی با
خاتون متروپل را هم به دست آورده است.
او در جشنواره امسال، در خانه ای در خانه چهل و یکم حمیدرضا قربانی حاضر است تا از قضا چهل
و یکمین کارش هم باشد.
هفت صبح