تولد حضرت ابوالفضل (ع) در روز چهارم ماه شعبان سال بیست و شش هجری قمری می باشد . و مصادف با روز جانباز می باشد .
در این مطلب ماجرای ازدواج امام اول شیعیان حضرت علی علیه السلام با ام البنین و تولد حضرت ابوالفضل العباس و هم چنین شعرهایی به مناسبت این ولادت گرانقدر برای شما آورده ایم .
تولد حضرت ابوالفضل
حضرت ابوالفضل العباس نخستین فرزند از ازدواج حضرت امیر المؤمنین على(علیه السلام) و ام البنین بود ایشان در روز چهارم شعبان سال ۲۶ هجرى در مدینه چشم به جهان گشودند.
ماجراى ازدواج على(علیه السلام) با ام البنین
قضیه ازدوادج مادر مکرمه اش ام البنین با حضرت على(علیه السلام) بدین گونه بود که پس از شهادت حضرت زهرا(علیها السلام) على(علیه السلام) برادرش عقیل که در علم نسب شناسى آگاهى کامل داشت و قبایل و خصلت هاى اخلاقى و روحى انها آشنا بود را به حضور طلبید و از وى خواست که براى آن حضرت همسرى شایسته و از قبیله اى که اجدادش از شجاعان و دلیر مردان باشند پیدا کند تا ثمره ازدواجشان فرزندانى شجاع و رشید باشند
پس از مدتى عقیل زنى از طایفه بنى کلاب را به حضرت معرفى کرد که داراى آن ویژگى ها بود نامش فاطمه دختر حزام بن خالد بود و نیاکانش همه از دلیرمردان بودند. حضرت با وى ازدواج نمود و او نیز وظیفه مادرى و سر پرستى براى فرزندان حضرت زهرا(علیها السلام) را به عهده گرفت و آنان را چون فرزندان خود بلکه بیشتر از فرزندانش دوست مى داشت گویند وقتى وى را فاطمه صدا مى زدند وى گفت مرا فاطمه صدا نکنید زیرا فرزندان با شنیدن نام فاطمه به یاد غم هاى مادرشان مى افتند و ناراحت مى شوند بلکه مرا خادم خود بنامید. و حضرت على(علیه السلام) ولى را ام البنین یعنى مادر پسران نامید و به این نام شهرت یافت.
تولد حضرت ابوالفضل
حضرت ابوالفضل نخستین فرزند از چنین بانوى با معرفت و حق شناسى بود تولد وى، خانه على(علیه السلام) و دل مولا را غرق نور و سرور ساخت وقتى که به دنیا آمد حضرت على(علیه السلام) در گوش او اذان و اقامه گفت نام خدا و رسول خدا را بر گوش وى خواند و نام او را عباس قرار داد.
با آن که این نوزاد بسیار خوش منظر و زیبا بود به طورى که وى را قمر بنى هاشم نامیده اند و به ماه شب چهارده تشبیه نموده اند و حضرت وى را به نام عباس نام نهاد و آن به این علت بود که عباس هم به معناى شیر شرزه و خشمگین است و هم به معناى عبوس و چهره گرفته زیرا که ایشان نسبت به ظالمان چهره اى خشمگین داشتند.
در روز هفتم تولدش گوسفندى را به عنوان عقیقه ذبح کردند و گوشت آن را به فقرا صدقه دادند.
با آن که هنگام تولد پدر خوشحالى مى کند، حضرت گاهى قنداقه عباس خردسال را در آغوش مى گرفت و آستین دست هاى کوچک او را بالا مى زد و بر بازوان او بوسه مى زد و اشک مى ریخت حضرت در پاسخ ام البنین نسبت به این کار فرمود این دست ها براى کمک و یارى به برادرش حسین قطع خواهد شد.
حضرت عباس در خانه على(علیه السلام) و در دامان مادر با ایمان وفادارش و در کنار امام حسین رشد کرد و درس هاى بزرگ انسانیت صداقت و اخلاق را فرا گرفت تربیت خاص امام على(علیه السلام) بى شک در شکل دادن به شخصیت فکرى و روحى این نوجوان سهم عمده اى داشت روزى حضرت على(علیه السلام) عباس خردسال خود را نشاده بود و حضرت زینب(علیها السلام) هم حضور داشت امام به این کودک عزیز گفت به بگو یک عباس گفت یک فرمود بگو دو عباس خوددارى کرد و گفت شرم دارم با زبانى که خدا را به یگانگى خوانده ام دو بگویم حضرت از معرفت این فرزند خوشحال شد و پیشانى عباس را بوسید.
شعر تولد حضرت ابوالفضل
تابنده از کواکب،نور سیادت تو
بادا بادا مبارک،جشن ولادت تو
ای که تا صبح محشر،بر شام دلها ماهی
ایُّها العبدُ الصالح،تو مطیعٌ لّله هی
مولا یا ابوفاضل مولا یا ابوفاضل…
نخل سبز ولایت،ثمر گزفته امشب
اُمّ البنین در بغل،قمر گرفته امشب
ای آنکه بر عالمین،در دو عالَم پناهی
ایُّها العبدُ الصالح،تو مطیعٌ لّله هی
مولا یا ابوفاضل مولا یا ابوفاضل…
تمامی ِ کائنات،محو ِ نگاه ِ رویت
بوسه زن مرتضی بر،چشم و دست و بازویت
فرزند ید الله و،محبوب ثاراللهی
ایُّها العبدُ الصالح،تو مطیعٌ لّله هی
مولا یا ابوفاضل مولا یا ابوفاضل…
از تو تذکره خواهیم،ای حیدر ِ عاشورا
امضا کن یا ابالفضل،کرببلای ما را
علمدار ِ ولایت،بر عاشقان نگاهی
ایُّها العبدُ الصالح،تو مطیعٌ لّله هی
مولا یا ابوفاضل مولا یا ابوفاضل…
مولودی تولد حضرت ابوالفضل
چارم زمه شعبان قرص قمری آمد
در بیت علی مولا زیبا پسری امد
عباس مه والا خوش آمدی ای مولا
___________
اول پسر حیدر از ام بنین باشد
زیبای بنی هاشم این ماه جبین باشد
عباس مه والا….
____________
سرچشمه احساس است با عطر گل یاس است
هیبت زعلی دارد بوفاضل وعباس است
عباس مه والا….
_______________
مولود عزیزش را بگرفته بغل مادر
دستان پسر بوسد با اشک علی حیدر
عباس مه والا…
___________________
قربان دو دست او شیعه شده مست او
شیدای حسین باشد هستش شده هست او
عباس مه والا…
_____________________
ایثار و وفاداری مدیون ابوفاضل
مولا به حسین گفتن قانون ابو فاضل
عباس مه والا….
شاعر:اسماعیل تقوایی
لنکرانی – گردآوری گروه فرهنگ و هنر نیک صالحی