جلسه نقد و بررسی فیلم «ده» ساخته عباس کیارستمی بعد از اکران در اولین جشن فیلم یزد برگزار شد. حضور آیدین آغداشلو، هنرمند شناخته شده و از دوستان نزدیک عباس کیارستمی در این جلسه فرصتی فراهم کرد تا آغداشلو به دلایل فاصله گرفتن از نگارش نقد اشاره کند.
آیدین آغداشلو
جلسه نقد و بررسی فیلم «ده» ساخته عباس کیارستمی بعد از اکران در اولین جشن فیلم یزد برگزار شد. حضور آیدین آغداشلو ، هنرمند شناخته شده و از دوستان نزدیک عباس کیارستمی در این جلسه فرصتی فراهم کرد تا آغداشلو به دلایل فاصله گرفتن از نگارش نقد اشاره کند.
آغداشلو بعد از تماشای فیلم «ده» در این باره گفت:
«من معمولا یک فرصتی به خودم میدهم و بعد از مدتی درباره یک اثر هنری نظر میدهم.
حتی خیلی از فیلمسازهایی که زمانی برایم محبوب بودند حالا دیگر نیستند اما وقتی که این فیلم را بعد از مدتی دیدم به این نتیجه رسیدم که این یکی از بهترین فیلمهای کیارستمی است و نظری که در آن زمان داشتم با الان فاصله چندانی ندارد.»
وی افزود:
درگذشت عباس کیارستمی برای من ضایعه خیلی بزرگی است و اگر با وجود اینکه جسمم خیلی یاری نمیکند به اینجا آمدهام به این دلیل است که ادای دینی به او کرده باشم و دیدم این فیلم بخشی از این ادای دین است اما در عین حال سعی کردم که بیش از حد غلو نکنم، لزومی هم نداشت و او هم در موضعی نبود که برای تبلیغ آثارش نیاز به غلو داشته باشد. صادق هدایت دوست نزدیکی داشت به نام حسن قائمیان که پس از درگذشت هدایت بسیار درباره او نوشت و کار کرد.
صحبت های آیدین آغداشلو درباره کیارستمی
سعی کردم خیلی در نقش حسن قائمیان ظاهر نشوم. گرچه برخی میگویند به عنوان دوست نزدیک کیارستمی توقع بیشتری از من داشتند اما من این فاصله را نگه داشتم و هنوز هم نگه میدارم.
این هنرمند سپس درباره فاصله گرفتن از فضای نگارش نقد بیان کرد:
«در طول دو دهه اعتقادم را به نقد از دست دادهام. اولین نقدی که نوشتم در سال ١٣۴٢ بود و مجموعه نقدهای سینمایی من تبدیل به کتابی ۵٠٠ صفحهای شده اما الان دیگر به نقد اعتقاد ندارم و فکر میکنم نقد ابزار هوشمندانهای است برای انتقال دادن یک فضای بسیار خصوصی و شخصی و موجه کردن آن. این حرف خیلی گرانی است اما صادقانه میگویم که دیگر اعتقادی به نقد ندارم.
همیشه نظر کسی به نظر ما نزدیکتر است، کسی فرصت بیشتری داشته که بیشتر
در یک اثر و یک هنرمند دقت کند پس زمینه این شخص برای ما مهم است.
حتی یک منتقد میتواند هنرمند بزرگی را نادیده بگیرد مثل بیلی وایدلر که نادیده گرفته شد اما اینها همه ماجراهای بعد است، نه در حین تکوین و نه در بحبوحه اعتبار یک هنرمند. اگر با این شک نگاه کنیم و خودمان را اینقدر به نقد نسپاریم و نقد را این اندازه جدی نگیریم، آنگاه شاید نقد بتواند راهگشای این باشد که ببینیم نظر شخصی که ممکن است قبولش داشته باشیم، در رابطه با یک اثر چیست. کار منتقد اصلا تصحیح عمل هنرمند نیست زیرا او کارش را انجام و تحویل داده است.
اگر از این جهت وارد شویم متوجه میشویم که روی سخن منتقد با مردم است و با مردم صحبت میکند.»
روزنامه اعتماد