دعای وداع با ماه رمضان در صحیفه سجادیه را در ادامه این خبر می خوانید.
دعای وداع با ماه رمضان در صحیفه سجادیه امام سجاد (ع) آورده شده است. ماه مبارک رمضان ماه روزه داری برای مسلمانان سراسر جهان اسلام می باشد. مسلمانان در این ماه به دستور پروردگار از اذان صبح تا هنگام اذان مغرب چیزی نخورده و چیزی نمی آشامند و به درگاه خداوند راز و نیاز می کنند. ماه رمضان ماه بندگی می باشد و دعاها در این ماه مستجاب می شود. ماه رمضان ماه رحمت خداست. برای خواندن دعای وداع با ماه رمضان در صحیفه سجادیه با نیک صالحی همراه باشید.
وداع با ماه رمضان در صحیفه سجادیه
وداع با رمضان برای اهل آن وداع جانکاه و دشواری است، چنانکه از ادعیه و
احادیث اهل بیت(ع) نیز چنین برمیآید.
فحوای کلام ائمه اطهار(ع) در بیان اتمام ماه میهمانی خدا، همراه با حسرتی اندوهبار است که در آن مضامین مختلفی
نهفته است.
در سخنان ائمه هدی(ع) بارها بر طلب مغفرت از سوی بنده و تضرع بر درگاه خدا برای غفران گناهان بخشیده
نشده در ساعات پایانی، استفاده از اندکزمان باقیمانده و در نهایت حفظ روحیه معنوی ایجاد شده در دیگر ایام سال
تأکید شده است.
دعای ۴۵ صحیفه سجادیه از جمله ادعیه مشهور در وداع با ماه مبارک رمضان است که با این فراز آغاز
میشود:
«اللّهُمّ یَا مَنْ لَا یَرْغَبُ فِی الْجَزَاءِ وَ یَا مَنْ لَا یَنْدَمُ عَلَى الْعَطَاءِ وَ یَا مَنْ لَا یُکَافِئُ
عَبْدَهُ عَلَى السّوَاءِ.
مِنّتُکَ ابْتِدَاءٌ، وَ عَفْوُکَ تَفَضّلٌ، وَ عُقُوبَتُکَ عَدْلٌ، وَ قَضَاؤُکَ خِیَرَهٌ إِنْ أَعْطَیْتَ لَمْ تَشُبْ عَطَاءَکَ بِمَنٍّ، وَ إِنْ مَنَعْتَ
لَمْ یَکُنْ مَنْعُکَ تَعَدّیاً.
تَشْکُرُ مَنْ شَکَرَکَ وَ أَنْتَ أَلْهَمْتَهُ شُکْرَکَ.
وَ تُکَافِئُ مَنْ حَمِدَکَ وَ أَنْتَ عَلّمْتَهُ حَمْدَکَ».
وداع با ماه رمضان از زبان امام سجاد
امام(ع) در این دعا، ابتدا به حمد و ثنای حضرت جل و جلاله میپردازد و پس از برشمردن نعمات الهی
از جمله نعمت درک ماه مبارک رمضان، به وداع با این ماه عزیز میپردازند .
ترجمه بخشی از این دعا به قلم شیخ حسین انصاریان به قرار ذیل است:
اى خدایى که در برابر احسان
به بندگان پاداش نخواهى، و از عطا و بخشش پشیمان نمیگردى، اى کسى که مزد بنده خود را بیش از
عمل او مىدهى، نعمتت بىاستحقاق به بندگان رسد، و عفوت فضل، و مجازاتت عدالت، و قضایت عین خیر است.
اگر بخشش کنى عطایت را به منّت آلوده نکنى، و اگر عنایت نکنى از باب ستم نیست، آنکه تو را
شکر کند شکرش کنى، در صورتى که خودت آن شکر را به او الهام فرمودى، و هر که تو را
بستاید پاداشش میدهى؛ در حالى که آن ستایش را خودت به او تعلیم کردى، پرده میپوشى بر آن که اگر
میخواستى رسوایش میکردى، و جود و کرم کنى بر آن که اگر میخواستى از وى دریغ میکردى،
دعای وداع با ماه رمضان
در صورتى که
هر دو مستحق رسوایى و دریغ تواند، امّا تو تمام امورت را براساس تفضل بنا نهادهاى، و قدرتت را بر
آئین گذشت مقرّر کردهاى، و با آن که با تو به مخالفت برخاسته با بردبارى روبرو میشوى، و به آن
که در حق خویش ستم کرده مهلت میدهى، با صبر و بردبارى خود مهلتشان میدهى، تا به حضرتت بازگردند، و
در مؤاخذه عاصیان شتاب نمیکنى تا به توبه موفق شوند.
تا هلاک شونده آنان بدون رضاى تو هلاک نشود، و تیرهبختشان به نعمتت بدبخت نگردد؛ مگر پس از قطع بهانه
و بعد از اتمام حجت همهجانبه بر او، و این همه
بزرگوارى و آقایى
از عفو و گذشت توست اى بزرگوار، و بهرهاى
است از محبتت اى بردبار! تویى که بر بندگانت درى به سوى بخشش خود باز کردهاى، و آن را باب
توبه نامیدهاى، و بر آن درِ گشوده راهنمایى از وحى خود قرار دادهاى، تا آن را گم نکنند، پس خود
– که نامت والا و مبارک است – فرمودى: «به سوى خدا توبه خالص و بىپیرایه آورید، باشد که پروردگارتان
گناهان شما را محو کند، و شما را داخل بهشتهایى نماید که نهرها از زیر آن روان است،
دعای وداع با ماه رمضان در صحیفه سجادیه
در آن
روزى که خداوند پیامبر خود و آنان را که به او ایمان آوردند خوار وذلیل نمیکند، درحالىکه نورشان پیش رویشان
و از جانب راستشان روان است، میگویند: «خداوندا نورمان را کامل کن، و ما را مورد مغفرت قرار ده، که
تو بر هر چیز توانایى ».
پس عذر کسى که از ورود به آن خانه غفلت کند پس از گشوده شدن در و به پا داشتن
راهنما چه خواهد بود؟
و تویى که در معامله با بندگانت بر عطاى خود افزودهاى، تا در این تجارتشان از
عنایت تو سود برند، و در حرکت کردن به جانب تو کامیاب گردند، و از حضرتت بهرهاى افزون دریافت نمایند،
به همین خاطر، تو خود – که نامت مبارک است و بس والایى – فرمودى:
««مَنْ جآءَ بِالْحَسَنَهِ فَلَهُ عَشْرُ
اَمْثالِها، وَ مَنْ جآءَ بِالسَّیِّئَهِ»
: «هر کس که یککار نیک کند ده برابر آن پاداش دارد، و هر کس یک
کار بد کند جز به مانندکارش عقوبت نبیند»،
و نیز فرمودى: « مثل آنان که اموالشان را در راه خدا
انفاق میکنند مانند دانهاى است که هفت خوشه رویانده، در هر خوشه صد دانه باشد، و خداوند براى هر که
بخواهد آن را چند برابر کند »،
نحوه وداع با ماه رمضان
و فرمودى: «یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً فَیُضاعِفَهُ لَهُ اَضْعافاً کَثیرَهً»: «کیست آن که
به خداوند قرضالحسنه دهد تا خدا آن را چندین برابر سازد؟» و امثال و نظائر این وعدهها که در قرآن
درباره چند برابر کردن کارهاى نیک فرو فرستادهاى.
و تویى آن خداوندى که با گفتار از غیب خود و به سبب ترغیبت که در برگیرنده سود ایشان است
آنان را به چیزى راهنمایى فرمودى که اگر از آنان مىپوشاندى دیدگانشان درک نمىکرد، و گوشهاشان فرانمىگرفت، و فکرشان به
آن نمىرسید، چرا که فرمودى: «مرا یاد کنید، تا شما را یاد کنم، و مرا سپاس آورید و کفران نورزید»،
و فرمودى: «هرآینه اگر شکر آرید شما را افزونى دهم، و اگر ناسپاسى کنید همانا عذاب من شدید است»، و
فرمودى: « مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم، آنان که از عبادت من (دعا کردن) تکبّر ورزند به زودى
خوار و ذلیل وارد جهنم مىشوند ».
پس نیایش و دعا را عبادت، و ترکش را کبر و خودخواهى نامیدى، و بر ترک دعا به دخول دوزخ
با ذلت و خوارى تهدید فرمودى.
بدین سبب بندگان واقعى به نعمتت تو را یاد کردند، و به بخششت شکر آوردند، و به فرمانت به دعا
برخاستند، و به خاطر گرفتن عطاى افزونت صدقه دادند، و تنها راه آزادى آنان از خشم تو، و دستیابى به
رضاى حضرتت در آن بود.
و اگر مخلوقى مخلوق دیگر را از سوى خود به مثل آنکه حضرت تو بندگانت را از سوى خود راهنمایى
نمودى هدایت مىکرد موصوف به احسان، و موصوف به امتنان و بخشش بود، و به هر زبانى مورد ستایش قرار
مىگرفت، پس سپاس توراست تا آنجا که در سپاس تو راهى وجود داشته باشد، و تا آنجا که براى سپاس
کلمهاى که تو به آن ستوده شوى، و معنایى که به سپاس منصرف گردد باقى باشد.
وداع با ماه رمضان برای روزه داران
اى کسى که با احسان و فضلت بندگان را به سپاس فراخواندهاى، و آنان را غرق عطا و بخشش خود
نمودهاى.
چه آشکار و پخش است نعمت تو در ما! و چه فراوان است عطایت برما! و چه مخصوص است نیکى
تو به ما! ما را به دین برگزیدهات راه نمودى، و به آئین پسندیدهات رهنمون شدى، و سالک راهى فرمودى
که آن را هموار کردى، و ما را به راه تقرب به پیشگاهت، و وصول به کرامتت بینایى دادى.
خداوندا تو از خالصترین آن وظایف، و برگزیدهترین آن فرائض، ماه رمضان را قرار دادى که آن را از میان
سایر ماهها برگزیدى، و از میان همه زمانها و عصرها اختیار کردى، و بر تمام اوقات سال ترجیح دادى، به
خاطر آنکه در آن قرآن و نور نازل نمودى، و ایمان را در این ماه چند برابر ساختى،
و روزه
گرفتن را در آن واجب فرمودى، و به شب زندهدارى در آن ترغیب کردى، و شب قدر را در آن
که از هزار ماه با ارزشتر است بزرگ داشتى، پس ما را محض این ماه بر سایر امم برترى دادى،
و در پرتو فضل آن ما را از میان همه ملتها برگزیدى، پس به فرمانت روزش را روزه گرفتیم،
و
در شبش به کمک تو به عبادت برخاستیم، و به وسیله روزه و نمازش طالب رحمتى که براى ما مهیّا
فرمودى شدیم، و آن را وسیله رسیدن به ثواب تو قرار دادیم، و تو بر آنچه بندگانت بدان رغبت دارند
قادرى، و آنچه را که از احسانت خواسته شود بخشندهاى، و به آن که جهت رسیدن به قرب تو بکوشد
نزدیکى.
و همانا این ماه در نزد ما ستوده زیست، و با ما همنشینى پسندیده بود و برترین منفعت جهانیان را
براى ما به ارمغان آورد، پس به هنگام پایان گرفتن وقت، و سرآمدن مدت، و کامل شدن روزهایش از ما
جدا شد، اینک آن را وداع مىگوییم…
خوب است بدانید : دعای وداع با ماه رمضان
با به اتمام رسیدن سی روز بندگی در ماه مبارک رمضان، در کتاب مفاتیح الجنان از شیخ کلینى رضوان اللّه علیه در کتاب «کافى» از ابو بصیر، از امام صادق علیه السّلام این دعا را براى وداع ماه رمضان روایت کرده است:
اللَّهُمَّ إِنَّکَ قُلْتَ فِی کِتَابِکَ الْمُنْزَلِ شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ وَ هَذَا شَهْرُ رَمَضَانَ وَ قَدْ تَصَرَّمَ فَأَسْأَلُکَ بِوَجْهِکَ الْکَرِیمِ وَ کَلِمَاتِکَ التَّامَّهِ إِنْ کَانَ بَقِیَ عَلَیَّ ذَنْبٌ لَمْ تَغْفِرْهُ لِی أَوْ تُرِیدُ أَنْ تُعَذِّبَنِی عَلَیْهِ أَوْ تُقَایِسَنِی بِهِ أَنْ لا یَطْلُعَ فَجْرُ هَذِهِ اللَّیْلَهِ أَوْ یَتَصَرَّمَ هَذَا الشَّهْرُ إِلا وَ قَدْ غَفَرْتَهُ لِی یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ بِمَحَامِدِکَ کُلِّهَا أَوَّلِهَا وَ آخِرِهَا مَا قُلْتَ لِنَفْسِکَ مِنْهَا وَ مَا قَالَ الْخَلائِقُ الْحَامِدُونَ الْمُجْتَهِدُونَ الْمَعْدُودُونَ [الْمُعَدِّدُونَ]الْمُوَفِّرُونَ [الْمُؤْثِرُونَ]ذِکْرَکَ وَ الشُّکْرَ لَکَ الَّذِینَ أَعَنْتَهُمْ عَلَى أَدَاءِ حَقِّکَ مِنْ أَصْنَافِ خَلْقِکَ مِنَ الْمَلائِکَهِ الْمُقَرَّبِینَ وَ النَّبِیِّینَ وَ الْمُرْسَلِینَ وَ أَصْنَافِ النَّاطِقِینَ وَ الْمُسَبِّحِینَ لَکَ مِنْ جَمِیعِ الْعَالَمِینَ.
خدایا تو در کتاب فرو فرستاده ات فرمود: ی: «ماه رمضان که در آن قرآن نازل شده»، و این است ماه رمضان که گذشت، به جلوه کریمت، و کلمات کاملت، از تو میخواهم، اگر بر من گناهی باقى مانده، که نیامرزیده اى، یا مى خواهى بر آن عذابم کنى، یا به آن مرا بسنجى، اینکه سپیده امشب طلوع نکند، یا این ماه بگذرد، مگر اینکه آن گناه را از من آمرزیده باشى، اى مهربانترین مهربانان،
خدایا تو را ستایش به همه ستایش هایت آغاز و انجام آن، چه آن ستایش هایى که براى خود گفتى، و چه آنچه آفریدگان ستایش کننده و کوشنده و شمارنده و فراوان بجا آورنده ذکر و سپاست گفته اند، آنان که بر اداى حقّت، یارى شان نمودى، از گروههای آفریدگانت: از فرشتگان مقرّب، و پیامبران، و رسولان، و طبقات گویندگان، و تسبیح کنندگان حضرتت، از همه جهانیان.
ادامه دعای وداع با ماه رمضان
عَلَى أَنَّکَ بَلَّغْتَنَا شَهْرَ رَمَضَانَ وَ عَلَیْنَا مِنْ نِعَمِکَ وَ عِنْدَنَا مِنْ قِسَمِکَ وَ إِحْسَانِکَ وَ تَظَاهُرِ امْتِنَانِکَ فَبِذَلِکَ لَکَ مُنْتَهَى الْحَمْدِ الْخَالِدِ الدَّائِمِ الرَّاکِدِ الْمُخَلَّدِ السَّرْمَدِ الَّذِی لا یَنْفَدُ طُولَ الْأَبَدِ جَلَّ ثَنَاؤُکَ أَعَنْتَنَا عَلَیْهِ حَتَّى قَضَیْتَ عَنَّا صِیَامَهُ وَ قِیَامَهُ مِنْ صَلاهٍ وَ مَا کَانَ مِنَّا فِیهِ مِنْ بِرٍّ أَوْ شُکْرٍ أَوْ ذِکْرٍ
اللَّهُمَّ فَتَقَبَّلْهُ مِنَّا بِأَحْسَنِ قَبُولِکَ وَ تَجَاوُزِکَ وَ عَفْوِکَ وَ صَفْحِکَ وَ غُفْرَانِکَ وَ حَقِیقَهِ رِضْوَانِکَ حَتَّى تُظَفِّرَنَا [تُظْفِرَنَا]فِیهِ بِکُلِّ خَیْرٍ مَطْلُوبٍ وَ جَزِیلِ عَطَاءٍ مَوْهُوبٍ وَ تُوقِیَنَا فِیهِ مِنْ کُلِّ مَرْهُوبٍ أَوْ بَلاءٍ مَجْلُوبٍ أَوْ ذَنْبٍ مَکْسُوبٍ.
آرى ستایش مى کنم بر اینکه ما را به ماه رمضان رساندى، و حال آنکه نعمت هایت بر عهده ما بود، و بهرهها و احسانت، و نیکی هاى پى در پى ات پیش ما بود، به این خاطر تنها براى تو است آخرین حدّ ستایش، ستایشى جاودان، همواره، پایدار، همیشگى، بى نهایت، تا در ابدیت پایانى نداشته باشد، بزرگ است ثنایت، ما را بر انجام تکالیف ماه رمضان یاری دادى تا از ما روزه و به پا داشتن نمازش را گذراندى، و نیز آنچه از ما در آن انجام گرفته، از کار نیک و سپاس و ذکر،
دعای وداع با ماه رمضان در کتاب مفاتیح الجنان
خدایا آن را از ما به نیکوترین پذیرش، و گذشت و عفو و چشم پوشى و آمرزش و خشنودى ات بپذیر، تا جایى که ما را در این ماه، به هر خیر خواسته و شایان عطاى بخشیده شده برسانى، و از هر امر هراسناک و بلاى فرود آمده و گناه پیشه شده نگاه دارى.
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِعَظِیمِ مَا سَأَلَکَ بِهِ أَحَدٌ مِنْ خَلْقِکَ مِنْ کَرِیمِ أَسْمَائِکَ وَ جَمِیلِ ثَنَائِکَ وَ خَاصَّهِ دُعَائِکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَ شَهْرَنَا هَذَا أَعْظَمَ شَهْرِ رَمَضَانَ مَرَّ عَلَیْنَا مُنْذُ أَنْزَلْتَنَا إِلَى الدُّنْیَا بَرَکَهً فِی عِصْمَهِ دِینِی وَ خَلاصِ نَفْسِی
وَ قَضَاءِ حَوَائِجِی وَ تُشَفِّعَنِی فِی مَسَائِلِی وَ تَمَامِ النِّعْمَهِ عَلَیَّ وَ صَرْفِ السُّوءِ عَنِّی وَ لِبَاسِ الْعَافِیَهِ لِی فِیهِ وَ أَنْ تَجْعَلَنِی بِرَحْمَتِکَ مِمَّنْ خِرْتَ [خُرْتَ][ادَّخَرْتَ]لَهُ لَیْلَهَ الْقَدْرِ وَ جَعَلْتَهَا لَهُ خَیْرا مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ فِی أَعْظَمِ الْأَجْرِ وَ کَرَائِمِ الذُّخْرِ وَ حُسْنِ الشُّکْرِ وَ طُولِ الْعُمْرِ وَ دَوَامِ الْیُسْرِ
اللَّهُمَّ وَ أَسْأَلُکَ بِرَحْمَتِکَ وَ طَوْلِکَ وَ عَفْوِکَ وَ نَعْمَائِکَ وَ جَلالِکَ وَ قَدِیمِ إِحْسَانِکَ وَ امْتِنَانِکَ أَنْ لا تَجْعَلَهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنَّا لِشَهْرِ رَمَضَانَ حَتَّى تُبَلِّغَنَاهُ مِنْ قَابِلٍ عَلَى أَحْسَنِ حَالٍ.
وداع با ماه رمضان همراه ترجمه
خدایا از تو میخواهم، به حق بزرگترین چیزى که یکى از آفریدگانت از تو خواست، از نامهای گرامى ات، و ثناى زیبایت، و دعاى خاصت، که بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى، و این ماه را بزرگترین ماه رمضانى قرار دهى که بر ما گذشته، از زمانى که ما را به دنیا آوردى تاکنون از جهت برکت در حفظ دینم، و رهایی جانم،
و برآمدن حاجتم، و اینکه شفاعتم را در خواسته هایم بپذیرى، و در کامل کردن نعمتت بر من، و برگرداندن پیش آمد بد از من و پوشاندن لباس عافیت به من، و مرا به رحمتت از کسانى قرار دهى، که شب قدر را براى آنان اختیار نمودى، و آن شب را براى آنها بهتر از هزار ماه قرار دادى، در بزرگترین پاداش، و اندوخته هاى با ارزش، و نیکى شکر، و درازى عمر، و پایندگى آسایش،
خدایا و از تو مى خواهم به رحمت و بخشش و گذشتت، و نعمتها و جلالت، و دیرینه احسان و عطایت، اینکه آن را آخرین بهره از ماه رمضان قرار ندهى، تا ما در سال آینده به آن برسانى، آن هم بر پایه بهترین حال.
وَ تُعَرِّفَنِی هِلالَهُ مَعَ النَّاظِرِینَ إِلَیْهِ وَ الْمُعْتَرِفِینَ [وَ الْمُتَعَرِّفِینَ]لَهُ فِی أَعْفَى عَافِیَتِکَ وَ أَنْعَمِ نِعْمَتِکَ وَ أَوْسَعِ رَحْمَتِکَ وَ أَجْزَلِ قِسَمِکَ یَا رَبِّیَ الَّذِی لَیْسَ لِی رَبٌّ غَیْرُهُ لا یَکُونُ هَذَا الْوَدَاعُ مِنِّی لَهُ وَدَاعَ فَنَاءٍ وَ لا آخِرَ الْعَهْدِ مِنِّی لِلِقَاءٍ حَتَّى تُرِیَنِیهِ مِنْ قَابِلٍ فِی أَوْسَعِ النِّعَمِ وَ أَفْضَلِ الرَّجَاءِ وَ أَنَا لَکَ عَلَى أَحْسَنِ الْوَفَاءِ إِنَّکَ سَمِیعُ الدُّعَاءِ
اللَّهُمَّ اسْمَعْ دُعَائِی وَ ارْحَمْ تَضَرُّعِی وَ تَذَلُّلِی لَکَ وَ اسْتِکَانَتِی وَ تَوَکُّلِی عَلَیْکَ وَ أَنَا لَکَ مُسَلِّمٌ لا أَرْجُو نَجَاحا وَ لا مُعَافَاهً وَ لا تَشْرِیفا وَ لا تَبْلِیغا إِلا بِکَ وَ مِنْکَ وَ امْنُنْ عَلَیَّ جَلَّ ثَنَاؤُکَ وَ تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُکَ بِتَبْلِیغِی شَهْرَ رَمَضَانَ وَ أَنَا مُعَافًى مِنْ کُلِّ مَکْرُوهٍ وَ مَحْذُورٍ وَ مِنْ جَمِیعِ الْبَوَائِقِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَعَانَنَا عَلَى صِیَامِ هَذَا الشَّهْرِ وَ قِیَامِهِ حَتَّى بَلَّغَنِی آخِرَ لَیْلَهٍ مِنْهُ؛
ترجمه دعای وداع با ماه رمضان
و هلال ماهش را همراه بینندگان به سوى آن و اعتراف کنندگان به آن به من بشناسانی در کاملترین عافیتت، و خوبترین نعمتت، و گستردهترین رحمتت، و برجستهترین نصیب هایت،
اى پروردگارم، که برایم پروردگاری غیر او نیست، این وداع نسبت به ماه رمضان وداع فنا و آخرین بهره من از دیدار نباشد، تا آن را در سال آینده به من بنمایانى، در فراخترین نعمت ها، و برترین امیدها، درحالی که من براى تو بر پایه بهترین وفاداری باشم، به درستى که تو شنواى دعایى.
خدایا دعایم را بشنو، و به زارى و خوارى و درماندگى، و توکّلم بر خویش رحم کن، من تسلیم توام، امید به موفقیت و سلامت کامل و شرافت و رسیدن به جایگاه رفیع، جز به تو و از جانب تو ندارم،
بر من منّت بنه، اى که ثنایت بزرگ، و نام هایت مقدّس است، به رساندنم به ماه رمضان، و درحالى که از هر ناخوشایند و محذورى، و از همه ناگواریها سالم باشم، ستایش خداى را که بر روزه این ماه، و بپادارى عبادتش ما را یارى نمود تا مرا به آخرین شب آن رساند.
تسنیم باشگاه خبرنگاران